Ouder worden: een zegen of een straf?

In januari jl. ben ik een aantal weken in Florida geweest en daar is het, niet oneerbiedig bedoeld, één groot bejaardenhuis. Logisch want de temperatuur is heerlijk, het leven is er ontspannen en het is dus ook niet voor niets dat er heel veel senioren uit heel Amerika en Canada komen overwinteren.

Wat me daar vooral opviel was dat de senioren er geen enkele moeite mee lijken te hebben dat ze ouder worden. Integendeel, ze komen er blij en zelfs openlijk voor uit. De senioren (RV) campings/parken staan bomvol en we zagen zelfs een auto met een nummerplaat waar trots “Retired” op stond. De boerenmarkten worden door busladingen senioren bezocht, ze hebben een soort aangepast tennis ontwikkeld en ze bevolken massaal de golfbanen, tennisparken en andere sportieve activiteiten. Ook zijn er in Florida zelfs hele dorpen waar alleen maar 55+ers wonen en als je de beelden op Youtube ziet, zijn de mensen die daar wonen actief, optimistisch en vrolijk.

Dat zie ik hier bij ons niet zo snel gebeuren. Ik ben een aantal jaren als ondernemer bezig geweest in de 55+ markt in Nederland en opvallend is dat “wij” wel oud willen worden maar het niet willen zijn.  Gevoelsmatig lijken we te willen ontkennen dat we ouder worden en als we het er niet over hebben (of het niet laten zien), dan bestaat het dus ook niet;-)

Als bijna 55-jarige ga ik mezelf hier de komende tijd toch eens wat meer in verdiepen want het houdt me bezig merk ik. Hoe zou het voelen als je het ouder worden gewoon blij en trots omarmt, er voor uit komt en gaat genieten van de voordelen die dat met zich mee kan brengen? Je omringt met meer leeftijdsgenoten, samen actief op reis gaat, samen sport en je ontspant? Zou je jezelf dan relaxter voelen en zou je leven dan ook gemakkelijker worden? Want het ontkennen dat je ouder wordt kan ook energie kosten denk ik;-)

Is ouder worden met acceptatie, samen met leeftijdsgenoten, niet gewoon fijner? Je staat er dan ook niet alleen voor, hebt herkenning, kunt samen lachen om de PHPD (Pijntje Hier, Pijntje Daar) waar de meesten toch last van krijgen en vooral ook genieten van wat wel kan, waar je wellicht juist meer tijd voor hebt en van de dingen die jij zelf wilt. Samen met anderen is voor mijn gevoel hier essentieel bij, De Kracht van Samen dus!