Bingo en geraniums
Zo’n 30 jaar geleden vertelde een toenmalige collega mij dat haar moeder was geplaatst in een bejaardenhuis (ja, die waren er toen nog) en dat zij het daar totaal niet haar zin had. Moeder was altijd een actieve vrouw geweest, heel intelligent en een voorvechter van emancipatie van de vrouw. In het bejaardenhuis werd ze nu geacht letterlijk achter geraniums te zitten want die stonden in grote getalen door het hele huis heen. Begrijpelijk, een sterke plant waar je niet echt naar om hoeft te kijken. En, het activiteitenprogramma ervaarde ze als zeer saai: geen lezingen, geen bridge of activiteiten waarbij ze haar hersenen zou kunnen laten kraken. Niets van dit alles, maar er was wel maandelijks een bingo-middag. Dat deze vrouw daar niets aan vond, verbaasde de staf van het huis ten zeerste.
Ik weet nog zo goed dat ik toen, als begin twintiger, enorm schrok van dit verhaal. Als ik toch ooit op deze wijze oud moest worden………… Bingo en geraniums stonden en staan voor mij voor activiteiten die mij echt niet zouden kunnen boeien, nu niet en ook niet als ik ouder ben. En een omgeving waarin ik ook niet zou willen wonen: waarin ik afhankelijk zou zijn van mensen die zo anders in het leven staan, zulke andere normen, waarden en interesses hebben.
Ter plekke besloot ik toen dat ik later, als ik ouder zou zijn, leuke dingen voor anderen en voor mezelf zou gaan organiseren. Tenslotte had ik ook een kinderdagverblijf en naschoolse opvang opgezet toen ik kinderen kreeg, omdat ik ze een fijne, pedagogisch verantwoorde opvang gunde. Dus later, als ik ouder zou zijn, zou ik “iets” gaan organiseren zodat ik zelf ook een leuke, “oude dag” zou kunnen krijgen.
Een jaar of 5 geleden ging ik richting de 50 en begon het bij mij te kriebelen. Ik was al langere tijd werkzaam als bestuurder in een prachtige kinderopvangorganisatie. Daar de tijden, ook in de kinderopvangbranche, veranderden vond ik dat er een ander type bestuurder nodig was voor de organisatie. Ik besloot ontslag te nemen en dacht steeds vaker terug aan de belofte die ik mezelf gedaan had toen ik jong was. Ik ging op onderzoek uit, praatte met mensen, bouwde een nieuw netwerk op, las me suf en besloot er uiteindelijk voor te gaan: ik ging samen met een zakenpartner waardevolle bedrijven starten voor 55+-ers. Waardoor ze leuker, actiever en geïnspireerder hun vrije tijd kunnen invullen en kunnen werken, gemakkelijker en plezieriger kunnen leven en wonen. Stiekem dus ook een beetje voor mezelf, want “later als ik oud(er) ben”, kan ik er zelf gebruik van maken en een leuk leven krijgen. Zonder geraniums en bingo!
