Als de zon schijnt, slaapt de regen.

Heel vaak popt een uitspraak bij me op die een kleuter bijna 30 jaar geleden deed toen ik tijdens mijn studie orthopedagogiek stage liep op de kinderafdeling van een ziekenhuis in Amsterdam. Het was geen gewone kinderafdeling omdat één van de kinderartsen tevens vertrouwensarts kindermishandeling was. Daarom waren er bij ons veel kinderen die mishandeld waren. Soms bleven ze zelfs maandenlang op de afdeling, in afwachting van een rechterlijke uitspraak of ze terug naar huis konden/moesten of uithuisgeplaatst zouden worden.

Een van deze kinderen, een jongetje van 4 had ook een mishandelingsverleden. Het was een dapper, stoer mannetje en hij zei op een gegeven moment tegen mij: “Als de zon schijnt, slaapt de regen”. De uitspraak leek uit het niets te komen op dat moment maar was zo treffend voor hem. Hij had, zo jong als hij was, al door dat er fijne én nare gebeurtenissen in je leven voorkomen. En, dat als er iets fijns gebeurt, het moeilijke/nare/vreselijke even op de achtergrond is. Dat je daar dan even van moet genieten want het kan zo weer veranderen. Dat een 4-jarige dit zo ervaart en zo kan verwoorden, dat vind ik nog steeds onvoorstelbaar.

Deze uitspraak van dit mishandelde manneke raakte me toen enorm en dat doet hij nog steeds. Hij popt op als ik de verhalen van de teamleden van Turn-Over hoor over de jongeren in onze groepen. Als ik de jongeren zie in de aangrijpende uitzendingen op tv van “Dreamschool” van Lucia Rijker. Als ik de verhalen hoor en lees van jongeren in vechtscheidingen, die gepest zijn/worden, die in onveilige situaties moeten opgroeien. Wat heeft voor hen de zon (te) weinig geschenen en hoe erg is dat!

Hij popt ook op als ik zie en hoor wat politici en regeringsleiders doen en soms ook juist bewust nalaten, en meer door ego en macht gedreven worden dan waarden als “de maatschappij en de samenleving dienen”. Hij popt op als ik zie wat mensen elkaar op social media menen te moeten zeggen en vooral ook de wijze waarop. Als ik merk dat tolerantie niet (meer) voor iedereen een belangrijke kernwaarde blijkt te zijn. Als ik zie hoe mensen bewust of onbewust bijdragen aan (een groter wordende) polarisatie in ons land en in de hele wereld.

Dan vraag ik me af: als we met elkaar nu al onze energie eens gaan inzetten om de zon vaker en langer te laten schijnen? Voor de kinderen en jongeren, zodat ze veilig op kunnen groeien en zich kunnen ontwikkelen tot zelfbewuste en zelfstandige volwassenen. En natuurlijk ook voor onszelf want we gunnen onszelf toch ook meer zon en minder regen?

Het zou onze samenleving zoveel mooier kunnen maken, zoveel veiliger, zoveel verdraagzamer. Want leed, in kleine en grote mate, is niet altijd te voorkomen. Dat wist dit jongetje al (veel te) jong. Maar zonnige momenten en gebeurtenissen hielden hem op de been. En dat doen ze bij jullie en mij ook, dat weet ik zeker. Dus hoe meer we met en door elkaar kunnen stralen, des beter kunnen we omgaan met al het verdrietige en nare in ons leven en de samenleving.

Ik weet zeker dat we dit met elkaar kunnen! Ik wens jullie een stralend weekend met veel zonneschijn!